درخشان‌ترين ستاره راه شيري

مدعي عنوان درخشان‌ترين ستاره در کهکشان راه ‌شيري در انبوهي از غبار در هسته کهکشان کشف شد.

به تازگي يک حباب ستاره‌اي درخشان به‌نام «ستاره‌ي سحابي پيوني» (Peony Nebula Star-ستاره ي سحابي گل صدتوماني) به وسيله‌ي تلسکوپ فضايي اسپيتزر ناسا و ساير تلسکوپ‌هاي زميني کشف شده ‌است که نوري معادل 3.2 ميليون برابر نور خورشيد از خود ساطع مي‌کند!

عنوان درخشان‌ترين ستاره، متعلق به ستاره اتا کارينا (Eta Carina) است که توان تابشي آن 4.7 ميليون برابر خورشيد است. اما به اعتقاد منجمان، بسيار مشکل است که بخواهيم يک مقدار عددي دقيق از روشنايي يا درخشندگي را به چنين ستارگان داغي نسبت دهيم.

ستاره ي غول پيکر و انفجاري اتاکارينا که در ميان گاز و غبارش پنهان شده

به گفته‌ي «ليديا اسکينووا»(Lidia Oskinova) محقق اصلي اين پژوهش، ستاره‌ي تازه کشف شده که در قلب کهکشان راه شيري واقع شده است واقعا افسون کننده‌ و دلرباست و به نظر مي‌رسد اين ستاره دومين ستاره درخشان شناخته شده در کهکشان ما باشد.

ستاره ي تازه کشف شده که درخشندگي اش با اتا کارينا قابل مقايسه است.

دانشمندان قبلا نيز اطلاعاتي در مورد ستاره‌ي سحابي پيوني داشتند اما بخاطر مخفي بودن آن در توده‌ا‌ي از غبار در هسته کهکشان، درخشندگي فوق‌العاده زياد اين ستاره تاکنون آشکار نشده بود. چشمان مادون قرمز اسپيتزر با قابليت نفوذ در غبار مي‌توانند مستقيما به قلب کهکشان راه‌شيري و به درون نواحي که با نور مرئي قابل مشاهده نيستند نگاه کنند. علاوه بر اسپيتزر، داده‌هاي مادون‌ قرمز تلسکوپ رصدخانه اروپاي جنوبي واقع در شيلي نيز نقش عمده‌اي در محاسبه ميزان درخشندگي اين ستاره داشت.

طرحي خيالي از يک ستاره ي غول پيکر

درخشان‌ترين ستارگان، اغلب بزرگ‌ترين ستارگان نيز به شمار مي‌روند. اختر‌شناسان تخمين مي‌زنند که اين ستاره زندگي خود را با جرم بسيار زيادي در حدود 150 تا 200 برابر جرم خورشيد آغاز کرده باشد. چنين ستارگان پرجرمي بسيار نادر بوده و باعث تحير و سردرگمي منجمين مي‌شوند. زيرا با محدوديت‌ها و شرايط اوليه‌اي که براي تشکيل يک ستاره لازم است همخواني ندارند. نظريه‌هاي فعلي پيش‌بيني مي‌کنند چنانچه ستاره‌اي زندگي خود را با جرم بسيار زيادي آغاز کند نمي‌تواند خود را در همان وضعيت ثابت نگه دارد و بايستي به دو يا چند ستاره ديگر تجزيه شود.

با اين حال ستاره تازه کشف شده نه تنها بسيار سنگين است، که ابعاد گسترده‌اي نيز دارد. اين ستاره غول‌پيکر آبي از نوع ستارگان ولف-رايت (Wolf-Rayet Star) است که قطري بيش از 100 برابر قطر خورشيد دارد. يعني چنان‌چه آن را جايگزين خورشيد در منظومه‌ي شمسي کنيم، تا نزديکي مدار عطارد پيش خواهد آمد.

طرحي خيالي از يک ستاره ي غول پيکر از نوع ولف رايت

ستارگان ولف-رايت، دسته‌اي از ستارگان هستند که دماي سطحي‌ آنها بين 20000 تا 50000 درجه کلوين بوده و به خاطر قرار گرفتن در ابرهاي وسيعي از گاز در طيف آنها خطوط طيف گسيلي مشاهده مي‌شود. چنيني ستارگاني گاهي در مرکز سحابي‌هاي سياره‌اي که هنوز در حال شکل‌گيري هستند يافت مي‌شوند.